Μερικά πράγματα στη ζωή είναι πραγματικά ανεξήγητα...
Είμαι πάνω στη σέλα της "γριάς" μου για πάνω από 10 χρόνια και κάθε φορά, αυτό που νιώθω από την στιγμή που θα σκεφτώ μια διαδρομή ή έναν προορισμό μέχρι και την στιγμή που θα γυρίσω το κλειδί στη μίζα, είναι τόσο έντονο και μαγικό σαν να είναι η πρώτη μου φορά...
Το οδοιπορικό που θα διαβάσετε παρακάτω έχει αρκετές ιδιαιτερότητες και συγκρίνοντάς το με προηγούμενα οδοιπορικά μου ελάχιστες ομοιότητες. Θα ήταν κουραστικό να αναλύσω τι ακριβώς εννοώ, ίσως κάποιοι που παρακολουθείτε τα ταξίδια μου να καταλάβετε.
Ενναλακτικά σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω τον τίτλο
"14 Νοματαίοι στα Χιονισμένα Ελληνικά Βουνά"
αλλά τελικά το
"Που Πάμε Ωρέ;"
νομίζω πως "δένει" πιο αρμονικά με την ιστορία που ακολουθεί.
Μια μικρή γεύση
Σκεφτείτε πως ανοίγετε τον λογαριασμό σας στο Facebook και στα προσωπικά σας μηνύματα διαβάζετε αυτό:
" Παλικάρια, η Κυριακή έφτασε, άντε να ετοιμαζόμαστε σιγά-σιγά.
Σας στέλνω τη διαδρομή της ημέρας. Αν έχετε οποιαδήποτε απορία έρχεστε και θα σας λυθεί .
Λοιπόν 1ο σκέλος Τρίκαλα - Κρανεά
Σας στέλνω τη διαδρομή της ημέρας. Αν έχετε οποιαδήποτε απορία έρχεστε και θα σας λυθεί .
Λοιπόν 1ο σκέλος Τρίκαλα - Κρανεά
Από εκείνο το σημείο έχουμε 2 επιλογές.
Η πρώτη είναι αυτή με περίπου 30 χιλιόμετρα χωμάτινης διαδρομής, την οποία προτείνω να ακολουθήσουμε αν και εφόσον όλα τα παιδιά που θα 'ερθουν έχουν τα κατάληλα μηχανάκια. (το κομμάτι προς Τρίκωμο δεν ισχύει)
Η πρώτη είναι αυτή με περίπου 30 χιλιόμετρα χωμάτινης διαδρομής, την οποία προτείνω να ακολουθήσουμε αν και εφόσον όλα τα παιδιά που θα 'ερθουν έχουν τα κατάληλα μηχανάκια. (το κομμάτι προς Τρίκωμο δεν ισχύει)
Η εναλακτική είναι αυτή (περίπου 45 χιλιόμετρα άσφαλτος)
Στο χωριό Σπήλαιο μπορούμε να πιούμε το καφεδάκι μας. 6 χιλιόμετρα
πιο μακριά υπάρχει η γέφυρα της Πορτίτσας όμως ο δρόμος είναι χωμάτινος.
Προτείνω λοιπόν κάποιοι από εμάς να κατέβουν προς τη γέφυρα και αν ο
δρόμος είναι καλός να κατέβουμε και οι υπόλοιποι.
Από εκεί φεύγουμε για Περιβόλι και Βωβούσα. Στο Περιβόλι στην πλατεία μπορούμε να φάμε το κατιτίς μας (ότι έχει φέρει ο καθένας μαζί του).Ακολουθούμε αυτή τη διαδρομή.
Από εκεί φεύγουμε για Περιβόλι και Βωβούσα. Στο Περιβόλι στην πλατεία μπορούμε να φάμε το κατιτίς μας (ότι έχει φέρει ο καθένας μαζί του).Ακολουθούμε αυτή τη διαδρομή.
Συνεχίζοντας και με το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής μπορούμε να πάμε από εδώ (αν έχουμε χρόνο μπροστά μας)
Ή από εδώ (πιο ξεκούραστα)
Τα χιλιόμετρα πάνω κάτω είναι κοντά στα 400 (βάζω λίγα παραπάνω γιατί όλο και κάποια μαλακία θα κάνουμε χαχαχα)
Ο καιρός θα είναι καλός (με λίγο κρύο το πρωί και ίσως λίγη βροχούλα αργότερα)
Ραντεβού στις 8 μπροστά στο κολυμβητήριο (Ε.Ο Λαρίσης - Ιωαννίνων)
Πάρτε μαζί σας φαγητό
Το πρωινό καφεδάκι Hand made by me
Σημαντικό......Όλοι λίγο πολύ έχουμε την τρέλα μας με τις φωτογραφίες οπότε όπως καταλαβαίνετε θα υπάρξουν αρκετές στάσεις για την φωτογράφηση των " μοντέλων"
Επίσης σημαντικό......μάλλον θα είμαστε 12-15 μηχανάκια οπότε προτείνω να υπάρξει leader και σκούπα ώστε να είμαστε πιο συντονισμένοι. (δεν αναλαμβάνω τίποτα από τα δύο, θέλω να είμαι ελεύθερος για να φωτογραφίζω)
Και το πιο σημαντικό όλων......
ΦΕΡΤΕ ΜΑΖΙ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΑ"
Το συγκεκριμένο μήνυμα στάλθηκε στους:
Σωτήρης (BMW LT 1200, Βόλος)
Θοδωρής (Suzuki V-Strom 650, Βόλος)
Θάνος (BMW GS1150 ADV, Λάρισα)
Μιχάλης (BMW GS800, Λάρισα)
Μάνος (BMW GS1200ADV, Λάρισα)
Παύλος (Yamaha Super Tenere 750, Λάρισα)
Χρήστος (BMW GS1200, Λάρισα)
Γιάννης (Honda Africa Twin 750, Καρδίτσα)
Φώτης (Honda Transalp 650, Τρίκαλα)
Αποστόλης (Aprilia Caponord 1000, Τρίκαλα)
Σωτήρης (Honda Varadero 1000, Τρίκαλα)
Βαγγέλης (Honda Varadero 1000, Τρίκαλα)
Σπύρος (Suzuki V-Strom 650, Τρίκαλα)
και η αφεντιά μου
Το πρωϊ της Κυριακής λίγο μετά τις 08:00 ήρθε η απάντηση...
14 μοτοσυκλέτες από όλη την Θεσσαλία έτοιμες να ταξιδέψουν και να περιηγηθούν στις ομορφιές του τόπου μας.
Η Πίνδος για ακόμη μια φορά άνοιξε την αγκαλιά της (λίγο αγριεμένη αυτή τη φορά) και ήταν έτοιμη να μας υποδεχθεί για να μας ξεναγήσει στα πενέμορφα τοπία της.
Καθιερωμένο πλέον το πρωϊνό μας καφεδάκι χειροποίητο όπως έγραφα και στο μήνυμα.
Η αγωνία μου είχε να κάνει με το γεγονός πως ΠΑΝΤΑ ξεχνάω κάτι από τα σύνεργα και αναγκαζόμαστε να φτιάχνουμε τον καφέ μας είτε χωρίς μπρίκι (σε κεραμικές κούπες), είτε να τον πίνουμε χωρίς ποτήρια (σε κομμένα πλαστικά μπουκαλάκια), είτε σκέτο. Το σημαντικό είναι πως πάντα τον απολαμβάνουμε λίγο πριν ξεκινήσουμε το οδοιπορικό μας. Αυτό δεν είναι που μετράει άλλωστε?
Με τον Σπύρο φτάσαμε σχεδόν μαζί στο σημείο συνάντησης (λίγο πριν τις 08:00)
και προσφέρθηκε να βοηθήσει στην παρασκευή του καφέ.
Καφετζήηηηηης?
Ο καιρός θα είναι καλός (με λίγο κρύο το πρωί και ίσως λίγη βροχούλα αργότερα)
Ραντεβού στις 8 μπροστά στο κολυμβητήριο (Ε.Ο Λαρίσης - Ιωαννίνων)
Πάρτε μαζί σας φαγητό
Το πρωινό καφεδάκι Hand made by me
Σημαντικό......Όλοι λίγο πολύ έχουμε την τρέλα μας με τις φωτογραφίες οπότε όπως καταλαβαίνετε θα υπάρξουν αρκετές στάσεις για την φωτογράφηση των " μοντέλων"
Επίσης σημαντικό......μάλλον θα είμαστε 12-15 μηχανάκια οπότε προτείνω να υπάρξει leader και σκούπα ώστε να είμαστε πιο συντονισμένοι. (δεν αναλαμβάνω τίποτα από τα δύο, θέλω να είμαι ελεύθερος για να φωτογραφίζω)
Και το πιο σημαντικό όλων......
ΦΕΡΤΕ ΜΑΖΙ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΑ"
Το συγκεκριμένο μήνυμα στάλθηκε στους:
Σωτήρης (BMW LT 1200, Βόλος)
Θοδωρής (Suzuki V-Strom 650, Βόλος)
Θάνος (BMW GS1150 ADV, Λάρισα)
Μιχάλης (BMW GS800, Λάρισα)
Μάνος (BMW GS1200ADV, Λάρισα)
Παύλος (Yamaha Super Tenere 750, Λάρισα)
Χρήστος (BMW GS1200, Λάρισα)
Γιάννης (Honda Africa Twin 750, Καρδίτσα)
Φώτης (Honda Transalp 650, Τρίκαλα)
Αποστόλης (Aprilia Caponord 1000, Τρίκαλα)
Σωτήρης (Honda Varadero 1000, Τρίκαλα)
Βαγγέλης (Honda Varadero 1000, Τρίκαλα)
Σπύρος (Suzuki V-Strom 650, Τρίκαλα)
και η αφεντιά μου
Το πρωϊ της Κυριακής λίγο μετά τις 08:00 ήρθε η απάντηση...
14 μοτοσυκλέτες από όλη την Θεσσαλία έτοιμες να ταξιδέψουν και να περιηγηθούν στις ομορφιές του τόπου μας.
Η Πίνδος για ακόμη μια φορά άνοιξε την αγκαλιά της (λίγο αγριεμένη αυτή τη φορά) και ήταν έτοιμη να μας υποδεχθεί για να μας ξεναγήσει στα πενέμορφα τοπία της.
Καθιερωμένο πλέον το πρωϊνό μας καφεδάκι χειροποίητο όπως έγραφα και στο μήνυμα.
Η αγωνία μου είχε να κάνει με το γεγονός πως ΠΑΝΤΑ ξεχνάω κάτι από τα σύνεργα και αναγκαζόμαστε να φτιάχνουμε τον καφέ μας είτε χωρίς μπρίκι (σε κεραμικές κούπες), είτε να τον πίνουμε χωρίς ποτήρια (σε κομμένα πλαστικά μπουκαλάκια), είτε σκέτο. Το σημαντικό είναι πως πάντα τον απολαμβάνουμε λίγο πριν ξεκινήσουμε το οδοιπορικό μας. Αυτό δεν είναι που μετράει άλλωστε?
Με τον Σπύρο φτάσαμε σχεδόν μαζί στο σημείο συνάντησης (λίγο πριν τις 08:00)
Καφετζήηηηηης?
(φωτογραφία Φώτη)
Έφτασεεεεεεεεε !!!
(φωτογραφία Φώτη)
Σε λίγα λεπτά άρχισαν να φτάνουν και οι φίλοι από την Λάρισα...
αλλά και τα παιδιά από το Βόλο μαζί με τον Βαγγέλη.
Επόμενοι οι Τρικαλινοί
.jpg)
Ο Γιάννης από την Καρδίτσα
.jpg)
Επόμενος ο Σωτήρης απο τον οποίο δεν υπάρχει φωτογραφία.
Αφού λοιπόν ήπιαμε λίγες γουλιές καφέ ήμασταν έτοιμοι για αναχώρηση.
Ο καιρός (παρότι οι προβλέψεις λέγαν το αντίθετο) ήταν κλειστός από παντού και η απειλή της βροχής πλανόταν πάνω από τα κεφάλια μας.
Τα πρώτα χιλιόμετρα (μέχρι την Καλαμπάκα) τίποτα το ιδιαίτερο με μοναδική "όαση" την θέα των Μετεώρων που όσο πλησιάζαμε στην πόλη της Καλαμπάκας τόσο πιο επιβλητικά γινόταν.
Ακολουθούμε τον περιφερειακό προς Γρεβενά - Ιωάννινα. Στον συγκεκριμένο δρόμο έχω οδηγήσει αμέτρητες φορές και κάθε μια από αυτές είναι το ίδιο συναρπαστική.
Δρόμος με ανοιχτές, στην πλειοψηφία τους στροφές, με λίγη κίνηση και πολύ όμορφο φυσικό περιβάλλον (χαρακτηριστικό είναι το πέρασμα από το πλατανόδασος στο Μουργκάνι όπου ο δρόμος περνάει κάτω από τεράστιους πλάτανους.)
Λίγο μετά το Μουργκάνι και στην γέφυρα ο δρόμος συνεχίζει ευθεία για Ιωάννινα και δεξιά για Γρεβενά.
Ακολουθούμε τον δρόμο για Ιωάννινα και αρχίζει η διαδρομή να αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον. Ανηφορικά κομάτια, ικανοποιητική ασφαλτόστρωση, όμως μεγάλη ΠΡΟΣΟΧΗ διότι κάποιες από τις στροφές είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες. Συνεχίζοντας το ανηφορικό κομμάτι περνάμε μέσα από το χωριό Τρυγώνα (επικίνδυνο σημείο μιας και δεν υπάρχουν πεζοδρόμια και οι κάτοικοι αναγκαστικά περπατάνε στην άκρη του δρόμου).
Ανάληψη, Κορυδαλός και πρώτη στάση για ανασυγκρότηση στηω έξοδο προς Κρενέα Γρεβενών (λίγο έξω από το χωριό Κορυδαλός).
(φωτογραφία Φώτη)
Ο δρόμος προς Κρανεά συνεχίζει ανηφορικός με μερικά πολύ σφιχτά κομμάτια (στην αρχή του) αλλά και με πολύ όμορφα περάσματα μέσα από πευκόδασος. Φεύγοντας από το σημείο της ανασυγκρότησης λίγο πιο νωρίς κατάφερα να βρω κάποιο σημείο ώστε να φωτογραφίσω την υπόλοιποι παρέα.
(Η κίνηση στο συγκεκριμένο κομμάτι είναι ανύπαρκτη και τους μόνους που ίσως συναντήσετε θα είναι κυνηγοί. Η άσφαλτος σε πολύ μέτρια επίπεδα με αρκετές λακούβες και σε αρκετά σημεία με πέτρες και κλαδιά στις άκρες.)
"Για να πάρω τσιγάρα ή για χιλιάδες χιλιόμετρα..."
"Βουτηγμένοι" πλέον μέσα στο πευκόδασος άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα χιόνια δεξιά και αριστερά του δρόμου. Ο δρόμος καθαρός, η θερμοκρασία σε ικανοποιητικά επίπεδα (δεν υπήρχε θέμα πάγου) και η ομίχλη περιοριζόταν μέσα στο δάσος αφήνοντάς μας αρκετή ορατότητα.
(φωτογραφία Μάνου)
Διασταύρωση προς Καλλιθέα-Πριόνια και επιβεβλημένα στάση για να απολαύσουμε την μαγεία της στιγμής...
Μιχάλης
Η έλξη του δρόμου, αυτό το κάτι που σε προσκαλεί....να ακολουθήσεις και την επόμενη στροφή, να αφήσεις την ψυχή σου να βγει από το , ούτως η άλλως ελεύθερο κορμί σου, και να φύγει μπροστά για να σου κλείσει το μάτι και να σου πει "Ακολούθησέ με"...
Βαγγέλης
Γυρίζεις για ακόμη μια φορά το κλειδί στη μίζα, ο κινητήρας βρυχάται κάτω από τα πόδια σου, κλείνεις την ζελατίνα του κράνους...το χαμόγελο είναι τόσο μεγάλο που νιώθεις πως δεν χωρά πουθενά....
Γιάννης
Αποστόλης
Το Gs του Θάνου
(μοτοσυκλέτα...πνεύμα ελευθερίας, κομμάτι της φύσης)
(φωτογραφία Αποστόλη)
Σωτήρης - Θοδωρής (Βόλος) 600+ χιλιόμετρα, Άγγλοι στο ραντεβού μας. Μάχιμοι στα πολύ δύσκολα κομμάτια της διαδρομής.
(Φωτογραφία Φώτη)
Μετά από περίπου 20 χιλιόμετρα συναντήσαμε το χωριό Κρενέα. Όμορφο και παραδοσιακό αποτελεί ένα κομμάτι από το παζλ που ονομάζεται "Ορεινός Όγκος Γρεβενών).
Ολιγόλεπτη στάση για να αποφασίσουμε αν τελικά κάποιοι θα ακολουθήσουμε τον δρόμο προς Μικρολίβαδο ή αν θα πάμε όλοι από τον δρόμο προς Κηπουρειό.
Μετά από κάποια τηλεφωνήματα ο Μιχάλης ενημερώθηκε πως ο δασικός δρόμος προς Μικρολίβαδο (διασχίζει την Βάλια Κάλντα) είναι κλειστός από χιονοπτώσεις οπότε η πρόσβαση δεν είναι δυνατή.
(Λίγο πριν την διασταύρωση που οδηγεί δεξιά για Γρεβενά και αριστερά για Μηλια και Μέτσοβο υπάρχει βενζινάδικο)
Βαγγέλης
Μετά την Κρανεά (προς Κηπουρειό) ο δρόμος γίνεται αρκετά φαρδύς και σε συνδιασμό με το φυσικό κάλλος της περιοχής η οδήγηση γίνεται απολαυστική.
Λίγο μετά το πέρασμα πάνω από την Εγνατία Οδό επιβεβλημένη στάση στο παλιό πέτρινο γεφύρι.
(Βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του δρόμου και η πρόσβαση γίνεται από έναν χωματόδρομο 1 χιλιόμετρο πιο κάτω. Στο ίδιο σημείο και στην αρχή του δρόμου υπάρχει και 2ο πέτρινο γεφύρι)
Από ένα συγκεκριμένο σημείο φαίνονται και οι 3 γέφυρες που βρίσκονται στο σημείο. Η παλιά πέτρινη, η γέφυρα της παλιάς επαρχιακής οδού και η γέφυρα της Εγνατίας Οδού. 3 γέφυρες - 3 εποχές. Αν με ρωτήσετε ποια θεωρώ πιο όμορφη η απάντηση είναι δεδομένη.
Το χαμόγελο του Μιχάλη φανερώνει πολλά...
Ψυχική Ανάταση, τόσο απλά...(Μάνος)
Riding the Dreams (Βαγγέλης)
Φωτογραφικές ανησυχίες (Αποστόλης)
(φωτογραφία Φώτη)
Η γριά μου και εγώ
(φωτογράφια Αποστόλη)
Η απλότητα και ταυτόχρονα το μεγαλείο της φύσης...
(φωτογραφία Αποστόλη)
Όλη η παρέα
Φωτογραφίζοντας τις μικρές μας στιγμές (Φώτης - Θάνος)
Πλησιάζοντας πια κοντά σε αυτό που είχα δει σε φωτογραφίες του Μιχάλη (φαράγγι και γεφύρι Πορτίτσας) και περνώντας πάλι κάτω από την Εγνατία Οδό ακολουθήσαμε τον δρόμο προς Κοσμάτι - Σπήλαιο. (Για τους λάτρεις της φωτογραφίας τα πρώτα χιλιόμετρα δίνουν την ευκαιρία για εκπληκτικά ταξιδιωτικά κάδρα.)
Ο Θάνος ήταν ο μόνος που σταμάτησε στο γεφύρι του Ζάκα (στην αριστερή πλευρά του δρόμου) και μας προσφέρει αυτή την πολύ όμορφη φωτογραφία.
(Φωτογραφία Θάνου)
Ο δρόμος που ακολουθούμε είναι η επαρχιακή οδός Μαυραναίων - Περιβολίου - Βωβούσας και μετά από λίγα χιλιόμετρα στρίβουμε αριστερά προς το χωριό Σπήλαιο.
Λίγα μέτρα πριν την είσοδο του χωριού και τα θέαμα κόβει την ανάσα. (δεν πρόλαβα να τραβήξω φωτογραφίες αλλά το άφησα μιας και η επιστροφή μας θα ήταν από το ίδιο σημείο).
Μπαίνοντας στην πλατεία του χωριού η αλήθεια είναι πως ανησυχήσαμε τους φιλήσυχους κατοίκους. Δεν είναι καθημερινό βλέπετε το θέαμα στα μέσα του χειμώνα 14 μοτοσυκλέτες να γεμίζουν την πλατεία του χωριού.
Στάση για τσιγάρο πληροφορίες από τον Παπά του χωριού για το χωμάτινο κομμάτι των 6 χιλιομέτρων που θα μας οδηγούσε στο φαράγγι της Πορτίτσας. Αφού πήραμε τις διαβεβαιώσεις πως ο δρόμος είναι σχετικά καλός με κάποια μόνο δύσκολα σημεία (προς το τέλος της διαδρομής) οι 11 από τους 14 αποφασίσαμε να κατέβουμε και να επισκευτούμε το μέρος.
Ο Σπύρος και ο Θοδωρής μείναν στον καφενέ της πλατείας μιας και η εμπειρία του Σπύρου στα χωμάτινα κομμάτια είναι μικρή ενώ η εμπειρία του Θοδωρή γενικά στα ταξίδια είναι (ή μάλλον ήταν) μηδαμηνή (πρώτο του ταξίδι). Ο Σωτήρης έμεινε πίσω για διαφορετικούς λόγους (το LT θα ήταν αδύνατο να κατέβει μέχρι το φαράγγι)
Σωτήρης - Αποστόλης - Φώτης - Σωτήρης - Βαγγέλης
Και κάπου εδώ αρχίζει να ξετυλίγεται μπροστά μας το μεγαλείο της Ελλάδας μας. Αυτό για το οποίο νιώθω υπερήφανος που γεννήθηκα σε τούτον εδώ τον ευλογημένο τόπο....
(Το χωμάτινο κομμάτι των 6 χιλιομέτρων δεν είναι δύσκολο εκτός από τα τελευταία 1-2 χιλιόμετρα και μπορείτε να το διασχίσετε χωρίς να έχετε χωμάτινα ελαστικά. Απαραίτητη προυπόθεση να οδηγείτε on-off ή enduro)
Τα λόγια είναι περιττά.....
(φωτογραφία Αποστόλη)
Η λάσπη στο τελείωμα της διαδρομής μας δυσκόλεψε αρκετά...
Θέση κατασκήνωσης ;)
Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες η στάθμη των νερών του Βενέτικου ποταμού κατεβαίνουν τόσο ώστε υπάρχει η δυνατότητα να περπατήσετε κατά μήκος του φαραγγιού...
(Φωτογραφία Αποστόλη)
(φωτογραφία Αποστόλη)
Προσπαθώντας να χωρέσουμε στο μυαλό μας την ομορφιά του τοπίου επιστρέψαμε στην πλατεία του χωριού ώστε να πιούμε τον καφέ μας. Χρέη σερβιτόρου ο Θάνος ο οποίος είχε άψογη συνεργασία με τον καφετζή :)
Στη φωτογραφία από αριστερά, Γιάννης, Χρήστος, Μάνος, Μιχάλης, Αποστόλης, Σωτήρης, Βαγγέλης
(φωτογραφία Φώτη)
Θοδωρής - Σπύρος - Σωτήρης - Χρήστος - Παύλος
(φωτογραφία Φώτη)
Με το ρολόϊ να δείχνει 13:00 αποφασίζουμε πως είχε έρθει η ώρα να συνεχίσουμε την διαδρομή μας.Ο επόμενός μας στόχος ήταν το χωριό Περιβόλι.
Επιστροφή και λίγο έξω από το χωριό Σπήλαιο το θέαμα που σας ανέφερα πιο πριν. Θεόρατοι βράχοι που κρέμονται στην κυριολεξία πάνω από τον δρόμο...
Σωτήρης
Θοδωρής
(φωτογραφία Αποστόλη)
Φεύγοντας από το χωριό Σπήλαιο οι πρώτες σταγόνες βροχής άρχισαν να πέφτουν στις ζελατίνες του κράνους μου.
Δεν σκέφτηκα για αδιάβροχα (όπως και οι περισσότεροι) μιας και δεν πίστεψα πως θα είναι τόσης έντασης ώστε να μουσκέψουν οι κορντούρες μας.
Τα αδιάβροχα μέσα στις βαλίτσες μου (ATLAS, να κάνουμε και λίγη διαφήμιση το προϊόν μας ;) ) και συνέχιζα να οδηγώ μέσα στην βροχή. Ωραίο συναίσθημα, αλλά όταν το ζεις το καλοκαίρι. Τον χειμώνα με τη θερμοκρασία κοντά στο 0 τα πράγματα δεν είναι και τόσο ευχάριστα...
Χρήστος (προς Περιβόλι)
Χάσιμο....
Η διαδρομή μέχρι το Περιβόλι ασφάλτινη και εύκολη αλλά όσο ανεβαίναμε το χιόνι στην άκρη του δρόμου γινόταν περισσότερο. Φτάνοντας στο χωριό ανακαλύπτουμε με λύπη μας πως εκτός από μια λωρίδα του δρόμου όλα τα υπόλοιπα είναι σκεπασμένα με χιόνι.
Μικρή στάση και συζήτηση για το αν θα έπρεπε να συνεχίσουμε μέχρι την Βωβούσα από τον συγκεκριμένο δρόμο μιας και δεν γνωρίζαμε αν θα ήταν καθαρός. Τελικά επικράτησε η λογική και συνεχίσαμε :).
(κάπου εδώ η κάρτα της φωτογραφικής μου γέμισε.....:( )
Ευτυχώς όμως η παρέα διέθετε αρκετές καλλιτεχνικές φυσιογνωμίες και έτσι καλύψαν επάξια την περιπέτειά μας μέχρι την Βωβούσα.
Βγαίνοντας από το Περιβόλι ο δρόμος καθαρός (μία λωρίδα) αλλά στις άκρες το χιόνι έφτανε το 1 μέτρο. Όσο ανεβαίναμε φαινόταν πως μπροστά μας σίγουρα θα αντιμετωπίσουμε δυσκολίες. Μετά από 1-2 χιλιόμετρα οι φόβοι μας επιβεβαιώθηκαν.
Το χίονι πλέον ήταν και μέσα στον δρόμο και η μόνη μας ελπίδα ήταν οι ροδιές κάποιων αυτοκινήτων που είχαν περάσει τις προηγούμενες ημέρες-ώρες. Στο πρώτο κλειστό κομμάτι, στάση για να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε.
Οι επιλογές 2. Ή γυρνούσαμε πίσω και επιλέγαμε μια διαφορετική (πιο χαμηλή υψομετρικά) διαδρομή ή συνεχίζαμε μέχρι την Βωβούσα (περίπου 17 χιλιόμετρα).
Φυσικά για ακόμη μια φορά η φωνή της λογικής ήταν τόσο δυνατή και η απόφαση πάρθηκε ομόφωνα. Συνεχίζουμε προς Βωβούσα :)
(φωτογραφία Αποστόλη)
(φωτογραφία Θάνου)
(φωτογραφία Αποστόλη)
(φωτογραφία Θάνου)
(Φωτογραφία Αποστόλη)
1500μ υψόμετρο σύμφωνα με έγκυρες μετρήσεις του Σωτήρη :)
(φωτογραφία Αποστόλη)
(φωτογραφία Αποστόλη)
Μάνος, Μιχάλης και Παύλος συχνά πηγαίναν πιο μπροστά για να μας πουν αν και πόσο ακόμα θέλουμε για να φτάσουμε στο διάσελο (κορυφή) ώστε να αρχίσουμε να κατεβαίνουμε και να ελλατωθεί το χιόνι. Η μόνιμη απάντησή τους. "Στην επόμενη στροφή καθαρίζει" (μέχρι να ξαναγεμίσει χαχαχα)
(φωτογραφία Αποστόλη)
Ε ρε γλέντια !!!!!
(φωτογραφία Αποστόλη)
Η αλληλεγγύη σε όλο της το μεγαλείο !!!!
(φωτογραφία Αποστόλη)
Σπύρος, άξιος συνοδοιπόρος
(φωτογραφία Φώτη)
Πάλι λείπουν, πάλι σπρώχουν :)
(φωτογραφία Φώτη)
(Φωτογραφία Φώτη)
(φωτογραφία Φώτη)
(φωτογραία Φώτη)
(φωτογραφία Φώτη)
!!!!!!! καθαρός δρόμος
(φωτογραφία Θάνου)
(φωτογραφία Θάνου)
Φτάνοντας στην Βωβούσα οι σκέψεις για τοστάκια και φρουτάκια πήγαν περίπατο. Η ταβέρνα του χωριού ήταν ανοιχτή !!!!!
Αφού τακτοποιήσαμε (τρομάρα μας) τις καλές μας κάτω από το υπόστεγο για να μην βραχούν (!), και αφήνοντας το μονότροχο στην απ' έξω μπήκαμε μέσα και απλά....
...απλωθήκαμε !!!
(φωτογραφία Φώτη)
Κομμένο ρεύμα? Κανένα πρόβλημα.
Γεννήτρια, μπαλαντέζα, λάμπα, καρέκλα πάνω στο τραπέζι και το πρόβλημα λύθηκε :)
Σουρεάλ στιγμές...
Κάτι ψήνεται :)
Φασόλια γίγαντες, λαχανοντολμάδες και αρνίσια παϊδάκια !!!!
Το γεφύρι της Βωβούσας είναι ένα μεγάλο μονότοξο πέτρινο γεφύρι στο Ανατολικό Ζαγόρι που συνδέει, μέχρι σήμερα, το χωριό Βωβούσα που εκτείνεται και στις δύο όχθες του ποταμού Αώου. Κτίστηκε το 1748 και είναι από τα πιο όμορφα γεφύρια της Ηπείρου.
(φωτογραφία Φώτη)
"Που Πάτε Ωρέ?"
Με την ώρα να πλησιάζει 17:00 και μην έχοντας καμία διάθεση να οδηγήσουμε στα χιονισμένα βουνά βράδυ και με την θερμοκρασία κάτω του μηδενός ξεκινήσαμε σιγά σιγά να μαζεύουμε τα υπάρχοντά μας (υπήρχαν διάσπαρτα σε όλο τα μαγαζί).
Ο μαγαζάτορας μην θέλοντας να μας αφήσει μόνους να ανέβουμε τα υπόλοιπα 15 χιλιόμετρα (μέχρι το σημείο που ο δρόμος αρχίζει να κατηφορίζει) επέμενε να μας συνοδεύσει με το αγροτικό του σε περίπτωση που κάποια μοτοσυκλέτα κόλλαγε στο χιόνι. Τον ευχαριστούμε πολύ !!!
Έχοντας προμηθευτεί την δεύτερη κάρτα μνήμης του Φώτη η φωτογραφική μου πήρε ξανά φωτιά. Το συννεφιασμένο σούρουπο και η φύση μου προσέφεραν κάποια μοναδικά κάδρα και παρόλη την κούραση αποθανάτισα κάποιες στιγμές κατά την κάθοδό μας από την Βωβούσα προς την Εγνατία Οδό (μέσω Γρεβενίτη).
Αυτές οι μικρές στιγμές,
πόσο πολύτιμες είναι....
Λίγο πριν την είσοδό μας στην Εγνατία Οδό τελευταία ανασυγκρότηση της παρέας, βενζίνη και ανασκόπηση της ημέρας.
Τα υπόλοιπα χιλιόμετρα βγήκαν με σχετική δυσκολία μιας και η κούραση όλων ήταν μεγάλη. Σε ορισμένα σημεία η ομίχλη ήταν τέτοια που δεν μπορούσαμε να δούμε πέρα από 2 μέτρα..
Κατά τις 22:00 και μετά από 14 ώρες στον δρόμο έφτασα στη βάση μου. Με τον Φώτη και τα παιδιά από τον Βόλο (Σωτήρη - Θοδωρή) αποφασίσαμε να πιούμε έναν καφέ στα γρήγορα ώστε να μπορέσουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τον Βόλο (άλλα 130 χιλιόμετρα).
Ξαφνικά χτυπά το κινητό μου. Στην άλλη άκρη της γραμμής ο Γιάννης από την Καρδίτσα.
"Έλα Βαγγέλη, με χτυπήσανε"
...
Πάγωσα
"Μέσα στην Καρδίτσα, 200 μέτρα από το σπίτι μου, αυτοκίνητο που ερχόταν από απέναντι έστριψε αριστερά χωρίς να με δει και μου διέλυσε το αριστερό γόνατο. Η μηχανή διαλύθηκε. Με μεταφέρουν στο νοσοκομείο"
...
Βουβαμάρα ξανά
Έκλεισα το τηλέφωνο και όλη αυτή η υπέροχη διάθεση που είχα εξαφανίστηκε με μιας. Ο συνοδοιπόρος μου στο νοσοκομείο...
Μετέφερα τα δυσάρεστα στην παρέα και πλέον το μόνο που θέλαμε όλοι ήταν να γυρίσουμε στα σπίτια μας. Χαιρετήσαμε τα παιδιά και τους ευχηθήκαμε καλό δρόμο.
Μετά από μερικά λεπτά έβγαζα το κράνος μου και έκλεινα πίσω μου την πόρτα. Τα συναισθήματα ανάμεικτα...
Μοναχόλυκε καλή ανάρρωση....
* Κάνοντας μια ανασκόπηση του οδοιπορικού και εξαιρώντας το άσχημο περιστατικό που συνέβη στον Γιάννη, θα ήθελα να πω πως ήταν μια από τις ωραιότερες βόλτες που έχω κάνει.
Μια περιπέτεια που την έζησα με φίλους, με παιδιά που ήρθαν με την καλύτερη των διαθέσεων για να περάσουν καλά και να διασκεδάσουν την κάθε τους στιγμή πάνω στην μοτοσυκλέτα.
Δεν υπήρξαν γκρίνιες και διαφωνίες παρά τις αντιξοότητες που αντιμετωπίσαμε.
Όλοι μαζί μια παρέα στα δύσκολα και στον χαβαλέ.
Για όλα αυτά, σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ
Έφτασεεεεεεεεε !!!
Σε λίγα λεπτά άρχισαν να φτάνουν και οι φίλοι από την Λάρισα...
αλλά και τα παιδιά από το Βόλο μαζί με τον Βαγγέλη.
Επόμενοι οι Τρικαλινοί
.jpg)
Ο Γιάννης από την Καρδίτσα
.jpg)
Επόμενος ο Σωτήρης απο τον οποίο δεν υπάρχει φωτογραφία.
Αφού λοιπόν ήπιαμε λίγες γουλιές καφέ ήμασταν έτοιμοι για αναχώρηση.
Ο καιρός (παρότι οι προβλέψεις λέγαν το αντίθετο) ήταν κλειστός από παντού και η απειλή της βροχής πλανόταν πάνω από τα κεφάλια μας.
Τα πρώτα χιλιόμετρα (μέχρι την Καλαμπάκα) τίποτα το ιδιαίτερο με μοναδική "όαση" την θέα των Μετεώρων που όσο πλησιάζαμε στην πόλη της Καλαμπάκας τόσο πιο επιβλητικά γινόταν.
Ακολουθούμε τον περιφερειακό προς Γρεβενά - Ιωάννινα. Στον συγκεκριμένο δρόμο έχω οδηγήσει αμέτρητες φορές και κάθε μια από αυτές είναι το ίδιο συναρπαστική.
Δρόμος με ανοιχτές, στην πλειοψηφία τους στροφές, με λίγη κίνηση και πολύ όμορφο φυσικό περιβάλλον (χαρακτηριστικό είναι το πέρασμα από το πλατανόδασος στο Μουργκάνι όπου ο δρόμος περνάει κάτω από τεράστιους πλάτανους.)
Λίγο μετά το Μουργκάνι και στην γέφυρα ο δρόμος συνεχίζει ευθεία για Ιωάννινα και δεξιά για Γρεβενά.
Ακολουθούμε τον δρόμο για Ιωάννινα και αρχίζει η διαδρομή να αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον. Ανηφορικά κομάτια, ικανοποιητική ασφαλτόστρωση, όμως μεγάλη ΠΡΟΣΟΧΗ διότι κάποιες από τις στροφές είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες. Συνεχίζοντας το ανηφορικό κομμάτι περνάμε μέσα από το χωριό Τρυγώνα (επικίνδυνο σημείο μιας και δεν υπάρχουν πεζοδρόμια και οι κάτοικοι αναγκαστικά περπατάνε στην άκρη του δρόμου).
Ανάληψη, Κορυδαλός και πρώτη στάση για ανασυγκρότηση στηω έξοδο προς Κρενέα Γρεβενών (λίγο έξω από το χωριό Κορυδαλός).
Ο δρόμος προς Κρανεά συνεχίζει ανηφορικός με μερικά πολύ σφιχτά κομμάτια (στην αρχή του) αλλά και με πολύ όμορφα περάσματα μέσα από πευκόδασος. Φεύγοντας από το σημείο της ανασυγκρότησης λίγο πιο νωρίς κατάφερα να βρω κάποιο σημείο ώστε να φωτογραφίσω την υπόλοιποι παρέα.
(Η κίνηση στο συγκεκριμένο κομμάτι είναι ανύπαρκτη και τους μόνους που ίσως συναντήσετε θα είναι κυνηγοί. Η άσφαλτος σε πολύ μέτρια επίπεδα με αρκετές λακούβες και σε αρκετά σημεία με πέτρες και κλαδιά στις άκρες.)
"Για να πάρω τσιγάρα ή για χιλιάδες χιλιόμετρα..."
"Βουτηγμένοι" πλέον μέσα στο πευκόδασος άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα χιόνια δεξιά και αριστερά του δρόμου. Ο δρόμος καθαρός, η θερμοκρασία σε ικανοποιητικά επίπεδα (δεν υπήρχε θέμα πάγου) και η ομίχλη περιοριζόταν μέσα στο δάσος αφήνοντάς μας αρκετή ορατότητα.
Διασταύρωση προς Καλλιθέα-Πριόνια και επιβεβλημένα στάση για να απολαύσουμε την μαγεία της στιγμής...
Μιχάλης
Η έλξη του δρόμου, αυτό το κάτι που σε προσκαλεί....να ακολουθήσεις και την επόμενη στροφή, να αφήσεις την ψυχή σου να βγει από το , ούτως η άλλως ελεύθερο κορμί σου, και να φύγει μπροστά για να σου κλείσει το μάτι και να σου πει "Ακολούθησέ με"...
Βαγγέλης
Γυρίζεις για ακόμη μια φορά το κλειδί στη μίζα, ο κινητήρας βρυχάται κάτω από τα πόδια σου, κλείνεις την ζελατίνα του κράνους...το χαμόγελο είναι τόσο μεγάλο που νιώθεις πως δεν χωρά πουθενά....
Γιάννης
Αποστόλης
Το Gs του Θάνου
(μοτοσυκλέτα...πνεύμα ελευθερίας, κομμάτι της φύσης)
Σωτήρης - Θοδωρής (Βόλος) 600+ χιλιόμετρα, Άγγλοι στο ραντεβού μας. Μάχιμοι στα πολύ δύσκολα κομμάτια της διαδρομής.
Μετά από περίπου 20 χιλιόμετρα συναντήσαμε το χωριό Κρενέα. Όμορφο και παραδοσιακό αποτελεί ένα κομμάτι από το παζλ που ονομάζεται "Ορεινός Όγκος Γρεβενών).
Ολιγόλεπτη στάση για να αποφασίσουμε αν τελικά κάποιοι θα ακολουθήσουμε τον δρόμο προς Μικρολίβαδο ή αν θα πάμε όλοι από τον δρόμο προς Κηπουρειό.
Μετά από κάποια τηλεφωνήματα ο Μιχάλης ενημερώθηκε πως ο δασικός δρόμος προς Μικρολίβαδο (διασχίζει την Βάλια Κάλντα) είναι κλειστός από χιονοπτώσεις οπότε η πρόσβαση δεν είναι δυνατή.
(Λίγο πριν την διασταύρωση που οδηγεί δεξιά για Γρεβενά και αριστερά για Μηλια και Μέτσοβο υπάρχει βενζινάδικο)
Βαγγέλης
Μετά την Κρανεά (προς Κηπουρειό) ο δρόμος γίνεται αρκετά φαρδύς και σε συνδιασμό με το φυσικό κάλλος της περιοχής η οδήγηση γίνεται απολαυστική.
Λίγο μετά το πέρασμα πάνω από την Εγνατία Οδό επιβεβλημένη στάση στο παλιό πέτρινο γεφύρι.
(Βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του δρόμου και η πρόσβαση γίνεται από έναν χωματόδρομο 1 χιλιόμετρο πιο κάτω. Στο ίδιο σημείο και στην αρχή του δρόμου υπάρχει και 2ο πέτρινο γεφύρι)
Από ένα συγκεκριμένο σημείο φαίνονται και οι 3 γέφυρες που βρίσκονται στο σημείο. Η παλιά πέτρινη, η γέφυρα της παλιάς επαρχιακής οδού και η γέφυρα της Εγνατίας Οδού. 3 γέφυρες - 3 εποχές. Αν με ρωτήσετε ποια θεωρώ πιο όμορφη η απάντηση είναι δεδομένη.
Το χαμόγελο του Μιχάλη φανερώνει πολλά...
Ψυχική Ανάταση, τόσο απλά...(Μάνος)
Riding the Dreams (Βαγγέλης)
Φωτογραφικές ανησυχίες (Αποστόλης)
Η γριά μου και εγώ
Η απλότητα και ταυτόχρονα το μεγαλείο της φύσης...
Όλη η παρέα
Φωτογραφίζοντας τις μικρές μας στιγμές (Φώτης - Θάνος)
Πλησιάζοντας πια κοντά σε αυτό που είχα δει σε φωτογραφίες του Μιχάλη (φαράγγι και γεφύρι Πορτίτσας) και περνώντας πάλι κάτω από την Εγνατία Οδό ακολουθήσαμε τον δρόμο προς Κοσμάτι - Σπήλαιο. (Για τους λάτρεις της φωτογραφίας τα πρώτα χιλιόμετρα δίνουν την ευκαιρία για εκπληκτικά ταξιδιωτικά κάδρα.)
Ο Θάνος ήταν ο μόνος που σταμάτησε στο γεφύρι του Ζάκα (στην αριστερή πλευρά του δρόμου) και μας προσφέρει αυτή την πολύ όμορφη φωτογραφία.
Ο δρόμος που ακολουθούμε είναι η επαρχιακή οδός Μαυραναίων - Περιβολίου - Βωβούσας και μετά από λίγα χιλιόμετρα στρίβουμε αριστερά προς το χωριό Σπήλαιο.
Λίγα μέτρα πριν την είσοδο του χωριού και τα θέαμα κόβει την ανάσα. (δεν πρόλαβα να τραβήξω φωτογραφίες αλλά το άφησα μιας και η επιστροφή μας θα ήταν από το ίδιο σημείο).
Μπαίνοντας στην πλατεία του χωριού η αλήθεια είναι πως ανησυχήσαμε τους φιλήσυχους κατοίκους. Δεν είναι καθημερινό βλέπετε το θέαμα στα μέσα του χειμώνα 14 μοτοσυκλέτες να γεμίζουν την πλατεία του χωριού.
Στάση για τσιγάρο πληροφορίες από τον Παπά του χωριού για το χωμάτινο κομμάτι των 6 χιλιομέτρων που θα μας οδηγούσε στο φαράγγι της Πορτίτσας. Αφού πήραμε τις διαβεβαιώσεις πως ο δρόμος είναι σχετικά καλός με κάποια μόνο δύσκολα σημεία (προς το τέλος της διαδρομής) οι 11 από τους 14 αποφασίσαμε να κατέβουμε και να επισκευτούμε το μέρος.
Ο Σπύρος και ο Θοδωρής μείναν στον καφενέ της πλατείας μιας και η εμπειρία του Σπύρου στα χωμάτινα κομμάτια είναι μικρή ενώ η εμπειρία του Θοδωρή γενικά στα ταξίδια είναι (ή μάλλον ήταν) μηδαμηνή (πρώτο του ταξίδι). Ο Σωτήρης έμεινε πίσω για διαφορετικούς λόγους (το LT θα ήταν αδύνατο να κατέβει μέχρι το φαράγγι)
Σωτήρης - Αποστόλης - Φώτης - Σωτήρης - Βαγγέλης
Και κάπου εδώ αρχίζει να ξετυλίγεται μπροστά μας το μεγαλείο της Ελλάδας μας. Αυτό για το οποίο νιώθω υπερήφανος που γεννήθηκα σε τούτον εδώ τον ευλογημένο τόπο....
(Το χωμάτινο κομμάτι των 6 χιλιομέτρων δεν είναι δύσκολο εκτός από τα τελευταία 1-2 χιλιόμετρα και μπορείτε να το διασχίσετε χωρίς να έχετε χωμάτινα ελαστικά. Απαραίτητη προυπόθεση να οδηγείτε on-off ή enduro)
Τα λόγια είναι περιττά.....
Η λάσπη στο τελείωμα της διαδρομής μας δυσκόλεψε αρκετά...
Θέση κατασκήνωσης ;)
Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες η στάθμη των νερών του Βενέτικου ποταμού κατεβαίνουν τόσο ώστε υπάρχει η δυνατότητα να περπατήσετε κατά μήκος του φαραγγιού...
Προσπαθώντας να χωρέσουμε στο μυαλό μας την ομορφιά του τοπίου επιστρέψαμε στην πλατεία του χωριού ώστε να πιούμε τον καφέ μας. Χρέη σερβιτόρου ο Θάνος ο οποίος είχε άψογη συνεργασία με τον καφετζή :)
Στη φωτογραφία από αριστερά, Γιάννης, Χρήστος, Μάνος, Μιχάλης, Αποστόλης, Σωτήρης, Βαγγέλης
Θοδωρής - Σπύρος - Σωτήρης - Χρήστος - Παύλος
Με το ρολόϊ να δείχνει 13:00 αποφασίζουμε πως είχε έρθει η ώρα να συνεχίσουμε την διαδρομή μας.Ο επόμενός μας στόχος ήταν το χωριό Περιβόλι.
Επιστροφή και λίγο έξω από το χωριό Σπήλαιο το θέαμα που σας ανέφερα πιο πριν. Θεόρατοι βράχοι που κρέμονται στην κυριολεξία πάνω από τον δρόμο...
Σωτήρης
Θοδωρής
Φεύγοντας από το χωριό Σπήλαιο οι πρώτες σταγόνες βροχής άρχισαν να πέφτουν στις ζελατίνες του κράνους μου.
Δεν σκέφτηκα για αδιάβροχα (όπως και οι περισσότεροι) μιας και δεν πίστεψα πως θα είναι τόσης έντασης ώστε να μουσκέψουν οι κορντούρες μας.
Τα αδιάβροχα μέσα στις βαλίτσες μου (ATLAS, να κάνουμε και λίγη διαφήμιση το προϊόν μας ;) ) και συνέχιζα να οδηγώ μέσα στην βροχή. Ωραίο συναίσθημα, αλλά όταν το ζεις το καλοκαίρι. Τον χειμώνα με τη θερμοκρασία κοντά στο 0 τα πράγματα δεν είναι και τόσο ευχάριστα...
Χρήστος (προς Περιβόλι)
Χάσιμο....
Η διαδρομή μέχρι το Περιβόλι ασφάλτινη και εύκολη αλλά όσο ανεβαίναμε το χιόνι στην άκρη του δρόμου γινόταν περισσότερο. Φτάνοντας στο χωριό ανακαλύπτουμε με λύπη μας πως εκτός από μια λωρίδα του δρόμου όλα τα υπόλοιπα είναι σκεπασμένα με χιόνι.
Μικρή στάση και συζήτηση για το αν θα έπρεπε να συνεχίσουμε μέχρι την Βωβούσα από τον συγκεκριμένο δρόμο μιας και δεν γνωρίζαμε αν θα ήταν καθαρός. Τελικά επικράτησε η λογική και συνεχίσαμε :).
(κάπου εδώ η κάρτα της φωτογραφικής μου γέμισε.....:( )
Ευτυχώς όμως η παρέα διέθετε αρκετές καλλιτεχνικές φυσιογνωμίες και έτσι καλύψαν επάξια την περιπέτειά μας μέχρι την Βωβούσα.
Βγαίνοντας από το Περιβόλι ο δρόμος καθαρός (μία λωρίδα) αλλά στις άκρες το χιόνι έφτανε το 1 μέτρο. Όσο ανεβαίναμε φαινόταν πως μπροστά μας σίγουρα θα αντιμετωπίσουμε δυσκολίες. Μετά από 1-2 χιλιόμετρα οι φόβοι μας επιβεβαιώθηκαν.
Το χίονι πλέον ήταν και μέσα στον δρόμο και η μόνη μας ελπίδα ήταν οι ροδιές κάποιων αυτοκινήτων που είχαν περάσει τις προηγούμενες ημέρες-ώρες. Στο πρώτο κλειστό κομμάτι, στάση για να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε.
Οι επιλογές 2. Ή γυρνούσαμε πίσω και επιλέγαμε μια διαφορετική (πιο χαμηλή υψομετρικά) διαδρομή ή συνεχίζαμε μέχρι την Βωβούσα (περίπου 17 χιλιόμετρα).
Φυσικά για ακόμη μια φορά η φωνή της λογικής ήταν τόσο δυνατή και η απόφαση πάρθηκε ομόφωνα. Συνεχίζουμε προς Βωβούσα :)
1500μ υψόμετρο σύμφωνα με έγκυρες μετρήσεις του Σωτήρη :)
Μάνος, Μιχάλης και Παύλος συχνά πηγαίναν πιο μπροστά για να μας πουν αν και πόσο ακόμα θέλουμε για να φτάσουμε στο διάσελο (κορυφή) ώστε να αρχίσουμε να κατεβαίνουμε και να ελλατωθεί το χιόνι. Η μόνιμη απάντησή τους. "Στην επόμενη στροφή καθαρίζει" (μέχρι να ξαναγεμίσει χαχαχα)
Ε ρε γλέντια !!!!!
Η αλληλεγγύη σε όλο της το μεγαλείο !!!!
Σπύρος, άξιος συνοδοιπόρος
Πάλι λείπουν, πάλι σπρώχουν :)
!!!!!!! καθαρός δρόμος
Φτάνοντας στην Βωβούσα οι σκέψεις για τοστάκια και φρουτάκια πήγαν περίπατο. Η ταβέρνα του χωριού ήταν ανοιχτή !!!!!
Αφού τακτοποιήσαμε (τρομάρα μας) τις καλές μας κάτω από το υπόστεγο για να μην βραχούν (!), και αφήνοντας το μονότροχο στην απ' έξω μπήκαμε μέσα και απλά....
...απλωθήκαμε !!!
Κομμένο ρεύμα? Κανένα πρόβλημα.
Γεννήτρια, μπαλαντέζα, λάμπα, καρέκλα πάνω στο τραπέζι και το πρόβλημα λύθηκε :)
Σουρεάλ στιγμές...
Κάτι ψήνεται :)
Φασόλια γίγαντες, λαχανοντολμάδες και αρνίσια παϊδάκια !!!!
Το γεφύρι της Βωβούσας είναι ένα μεγάλο μονότοξο πέτρινο γεφύρι στο Ανατολικό Ζαγόρι που συνδέει, μέχρι σήμερα, το χωριό Βωβούσα που εκτείνεται και στις δύο όχθες του ποταμού Αώου. Κτίστηκε το 1748 και είναι από τα πιο όμορφα γεφύρια της Ηπείρου.
"Που Πάτε Ωρέ?"
Με την ώρα να πλησιάζει 17:00 και μην έχοντας καμία διάθεση να οδηγήσουμε στα χιονισμένα βουνά βράδυ και με την θερμοκρασία κάτω του μηδενός ξεκινήσαμε σιγά σιγά να μαζεύουμε τα υπάρχοντά μας (υπήρχαν διάσπαρτα σε όλο τα μαγαζί).
Ο μαγαζάτορας μην θέλοντας να μας αφήσει μόνους να ανέβουμε τα υπόλοιπα 15 χιλιόμετρα (μέχρι το σημείο που ο δρόμος αρχίζει να κατηφορίζει) επέμενε να μας συνοδεύσει με το αγροτικό του σε περίπτωση που κάποια μοτοσυκλέτα κόλλαγε στο χιόνι. Τον ευχαριστούμε πολύ !!!
Έχοντας προμηθευτεί την δεύτερη κάρτα μνήμης του Φώτη η φωτογραφική μου πήρε ξανά φωτιά. Το συννεφιασμένο σούρουπο και η φύση μου προσέφεραν κάποια μοναδικά κάδρα και παρόλη την κούραση αποθανάτισα κάποιες στιγμές κατά την κάθοδό μας από την Βωβούσα προς την Εγνατία Οδό (μέσω Γρεβενίτη).
Αυτές οι μικρές στιγμές,
πόσο πολύτιμες είναι....
Λίγο πριν την είσοδό μας στην Εγνατία Οδό τελευταία ανασυγκρότηση της παρέας, βενζίνη και ανασκόπηση της ημέρας.
Τα υπόλοιπα χιλιόμετρα βγήκαν με σχετική δυσκολία μιας και η κούραση όλων ήταν μεγάλη. Σε ορισμένα σημεία η ομίχλη ήταν τέτοια που δεν μπορούσαμε να δούμε πέρα από 2 μέτρα..
Κατά τις 22:00 και μετά από 14 ώρες στον δρόμο έφτασα στη βάση μου. Με τον Φώτη και τα παιδιά από τον Βόλο (Σωτήρη - Θοδωρή) αποφασίσαμε να πιούμε έναν καφέ στα γρήγορα ώστε να μπορέσουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τον Βόλο (άλλα 130 χιλιόμετρα).
Ξαφνικά χτυπά το κινητό μου. Στην άλλη άκρη της γραμμής ο Γιάννης από την Καρδίτσα.
"Έλα Βαγγέλη, με χτυπήσανε"
...
Πάγωσα
"Μέσα στην Καρδίτσα, 200 μέτρα από το σπίτι μου, αυτοκίνητο που ερχόταν από απέναντι έστριψε αριστερά χωρίς να με δει και μου διέλυσε το αριστερό γόνατο. Η μηχανή διαλύθηκε. Με μεταφέρουν στο νοσοκομείο"
...
Βουβαμάρα ξανά
Έκλεισα το τηλέφωνο και όλη αυτή η υπέροχη διάθεση που είχα εξαφανίστηκε με μιας. Ο συνοδοιπόρος μου στο νοσοκομείο...
Μετέφερα τα δυσάρεστα στην παρέα και πλέον το μόνο που θέλαμε όλοι ήταν να γυρίσουμε στα σπίτια μας. Χαιρετήσαμε τα παιδιά και τους ευχηθήκαμε καλό δρόμο.
Μετά από μερικά λεπτά έβγαζα το κράνος μου και έκλεινα πίσω μου την πόρτα. Τα συναισθήματα ανάμεικτα...
Μοναχόλυκε καλή ανάρρωση....
* Κάνοντας μια ανασκόπηση του οδοιπορικού και εξαιρώντας το άσχημο περιστατικό που συνέβη στον Γιάννη, θα ήθελα να πω πως ήταν μια από τις ωραιότερες βόλτες που έχω κάνει.
Μια περιπέτεια που την έζησα με φίλους, με παιδιά που ήρθαν με την καλύτερη των διαθέσεων για να περάσουν καλά και να διασκεδάσουν την κάθε τους στιγμή πάνω στην μοτοσυκλέτα.
Δεν υπήρξαν γκρίνιες και διαφωνίες παρά τις αντιξοότητες που αντιμετωπίσαμε.
Όλοι μαζί μια παρέα στα δύσκολα και στον χαβαλέ.
Για όλα αυτά, σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ
